Kiedy zainteresował się Pan teatrem?
– Zacząłem się nim interesować dzięki wycieczkom szkolnym. Pamiętam wyjazd do Teatru Starego. Zrobił na mnie ogromne wrażenie. Myślę, że dzięki spotkaniu na żywo z teatrem podjąłem decyzję, że właśnie tą drogą chciałbym pójść. Jestem absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku i właśnie tam zacząłem udzielać się artystycznie. Brałem udział w różnego rodzaju akademiach. W tym roku z okazji 40-lecia zdania matury spotkam się z dawnymi przyjaciółmi. To jest dobra okazja, żeby stwierdzić, że jesteśmy wspaniali. Uczęszczałem do szkoły muzycznej. W obraniu drogi życiowej bardzo pomogły mi kontakty ze znanymi postaciami, takimi jak Zdzisław i Tomasz Beksińscy. Najczęściej pożyczałem od nich najnowsze światowe przeboje, między innymi płyty Pink Floyd. Później na bazie ich muzyki stworzyłem spektakl „Znieczulica” do utworu „Atomowe serce matki”. To były podstawy. Po liceum zastanawiałem się, jaki wybrać kierunek studiów. Ukończyłem choreografię w Krośnie na dwuletnim studium. Podjąłem wtedy ostateczną decyzję o ukierunkowaniu swojego życia na teatr. Dostałem się do szkoły teatralnej w Krakowie. Następnie pracowałem przez kilka lat w teatrze Kalambur i Laboratorium Grotowskiego we Wrocławiu, aż ukończyłem Państwową Wyższą Szkołę Filmową Teatralną i Telewizyjną w Łodzi i trafiłem do teatru Jaracza. Potem emigrowałem.
Więcej w 37 numerze tygodnika Korso Gazeta Sanocka
