Międzynarodowemu Forum Pianistycznemu „Bieszczady bez granic” stuknęło 20 lat!

- W związku z jubileuszem z dumą można powiedzieć, że Forum, po kilku pierwszych latach tworzenia swojej formuły, wysoko zawiesiło poprzeczkę i utrzymuje ją na bardzo wysokim poziomie. Stało się znanym w kraju i poza jego granicami miejscem spotkań wybitnych artystów i pedagogów z utalentowaną młodzieżą pianistyczną, będąc przy tym cennym i uznawanym projektem edukacyjnym i społecznym. Jak Wam się to udało? 

- Uważam, że jeśli robi się coś, co się kocha, jeśli robi się to z pasją i ma się szczęście do cudownych ludzi o niezwykłym talencie i pracowitości – Mówię tu i o Mistrzach Forum, uczestnikach, ale i o pracownikach Fundacji, którzy na przestrzeni lat wkładali i wkładają całe serce, to sukces staje się już tylko „wisienką na torcie”.

- Ktoś kiedyś powiedział, że „bieszczadzkie Anioły” Wam sprzyjają.

- To na pewno! To one podpowiedziały, żeby odważyć się zaprosić już na drugie Warsztaty Pianistyczne Bieszczady 2007, które odbywały się jeszcze w bajecznej scenerii pałacu w Olszanicy, prof. Jarosława Drzewieckiego z małżonką, wybitną pianistką Tatianą Shebanovą. To one sprawiły, że Tatiana powiedziała wtedy do męża: „Chcę tam być, oni na nas czekają!” I stając się Matką chrzestną zaproponowanej nazwy: „Forum Pianistyczne „Bieszczady bez granic” uświetniała swoją osobowością i talentem to niezwykłe wydarzenie. A potem Tatiana … sama zamieniła się w Anioła i inspiruje rozpoczęte wtedy dzieło. Dzięki Niej i Jarosława obecności, na kolejnych Forach pojawiali się w Sanoku pianiści i pedagodzy światowej klasy m. in. Viera Nosina, Andrzej Jasiński, Mihail Woskriesienski, Andrzej i Nina Tatarscy. Dzięki nim w świat muzyczny poszła wieść: „Przyjeżdżajcie do Sanoka na Międzynarodowe Forum Pianistyczne! Tu dzieją się rzeczy WIELKIE!” To zaciekawiało, chcieli na własne oczy zobaczyć ten „fenomen”. I przyjeżdżali; Kevin Kenner, Lidia Grychtołówna, Philippe Giusiano, Akiko Ebi, Eugen Indjic, Takashi Yamamoto, Lukas Geniusas, Martin Garcia Garcia, Alexander Gadijev, Dina Joffe, a także najwierniejsi Ludmiła Zakopec, Olena Pylatiuk, Maxymilian Bylicki, czy Artur Jaroń. Koncertowali, prowadzili kursy mistrzowskie, prezentowali lekcje pokazowe. Podliczyliśmy i aż wierzyć się nie chce, że nasza „Forumowa ekipa Mistrzów” 20-lecia liczy 300 osób!

- Ujęła ich atmosfera tego miejsca, ale również sama formuła Forum, łącząca w sobie pełny zakres wiedzy – od teorii po praktykę, od zająć zdrowotno-rehabilitacyjnych po zajęcia z zakresu biznesu w kulturze i promocji. Wykłady, lekcje indywidualne, kursy tematyczne, czynne uczestnictwo w koncertach, występując z wybitnymi artystami, z orkiestrą, walka o prestiżowe nagrody. Tak codziennie, przez cały tydzień.   

- Wielu Mistrzów, a także wielu uczestników, wielokrotnie, rok po roku stawia się na Forum, dzięki czemu wytworzyła się bardzo rodzinna atmosfera towarzysząca każdej edycji. Wszyscy ją bardzo sobie cenią. Magnesem, który przyciąga Mistrzów, jest duża liczba ambitnych uczestników, młodych ludzi rozkochanych w muzyce, pragnących jak najwięcej w niej osiągnąć. Z całego serca chcą im dać z siebie jak najwięcej, pokazać im, jak daleko mogą zajść.

- Ale cóż by mogli dokonać Mistrzowie, gdyby nie mieli odpowiedniej liczby i klasy instrumentów…

- Poruszył pan kolejny bardzo ważny temat, w którym musiały mieć swój udział chyba „bieszczadzkie Anioły”. Pamiętam pierwsze lata Forum, kiedy brak fortepianów spędzał nam sen z powiek. Błagaliśmy przyjaciół z branży muzycznej, aby na czas Forum pożyczali nam te instrumenty. Przywoziliśmy je aż z Rzeszowa, później z Katowic. Aż nagle stał się cud. Doskonała światowa marka produkująca pianina i fortepiany - Yamaha Music Europe oddział Polska – postanowiła objąć swoim patronatem Międzynarodowe Forum Pianistyczne w Sanoku, użyczając nam swoje najlepsze instrumenty. I tak już jest od kilkunastu lat. Co rok, pod koniec każdego stycznia, dociera do Sanoka niezwykły transport 12 koncertowych fortepianów, które przygotowują najlepsi stroiciele i na których grają Mistrzowie, i uczestnicy Forum. Nasza wdzięczność za ten wspaniały gest jest nie do przecenienia.

- Kochają sanockie Forum nie tylko Mistrzowie i nie tylko Yamaha. 

- Tak, i to też jest nasza wielka siła. Jesteśmy dumni i szczęśliwi, że od samego początku jest z nami Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także NIMiT nasz główny sponsor, doceniający znaczącą rolę Forum w polskiej muzyce i kulturze. Są inni sojusznicy, na których zawsze możemy liczyć; Sanok Rubber Company S.A., PGNiG, teraz ORLEN S.A., PEKAO – Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych, Herb, Automet, Ubezpieczenia Witkowska, Pass Polska, Impexrur, Do-met, Fundacja Prosty Gest i wielu innych. Ewenementem są prywatni sponsorzy, fundatorzy nagród, tacy jak: p. Anna Kullanda i mec. Adam Nowak. Dla zobrazowania wysiłku finansowego powiem, że budżet jednej edycji Forum to kwota ok. 680 tys. złotych, z czego wsparcie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego i NIMiT-u wynosi niespełna połowę tej kwoty. Warto zaznaczyć, że wpisowe uczestników zawsze staramy się utrzymywać na możliwie najniższym poziomie, a ceny biletów koncertowych, to często połowa cen w filharmoniach. Są też bezpłatne koncerty w Szkole Muzycznej i „Galerii o smaku kawy”.

- O sympatii dla Forum świadczy też znaczna liczba partnerów… 

- Owszem. Wśród nich są m.in. samorządy: miasto Sanok, powiat sanocki, gmina Sanok, powiat jarosławski, a także: Wojewódzki Dom Kultury w Rzeszowie, Związek Kompozytorów Polskich, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Instytut Polski w Bratysławie, Instytut Słowacki w Warszawie, Centrum Promocji Zdrowia SANVIT, Centrum medyczne KONSYLIUM i inni. Nieocenionymi partnerami są: Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st. w Sanoku oraz Sanocki Dom Kultury. Bardzo sprzyjają nam rozliczne media. Powiem tak: jesteśmy silni siłą naszych Przyjaciół i Sojuszników! Gdyby nie oni, nie świętowalibyśmy jubileuszu 20-lecia!

- Wsłuchując się w głosy gości wypowiadających się na temat Forum, często pada magiczne słowo RODZINA. 

- Coś w tym jest, gdyż autentycznie tworzymy niezwykłą forumową rodzinę, która tak jak każda rodzina przeżywa swoje radości i smutki. Pamiętam Forum po opuszczeniu tego świata przez Tatianę Shebanovą. Był wielki smutek, powaga, wspomnienia. To wtedy postanowiliśmy, że do końca istnienia Forum jeden dzień każdego z nich poświęcony będzie tej wybitnej i jakże bliskiej naszym sercom artystce. Staramy się, aby koncert „Tatiana Shebanowa in memoriam” był jednym z najpiękniejszych. Ale były też rodzinne radości i tych było znacznie więcej. Wspomnę związek małżeński Jekateriny i Stanisława Drzewieckich w 2010 roku.

Wcześniej Jekaterina uczestniczyła w Forum pod swoim panieńskim nazwiskiem: Sarajewa (z Łotwy), a Stanisław był wówczas jednym z Mistrzów. Z czasem obydwoje zaczęli tworzyć wspaniałą mistrzowską parę, bardzo często goszcząc na Forum. Do dziś mam przed oczyma niezwykły jubileusz 95-lecia urodzin wybitnej polskiej pianistki Lidii Grychtołówny, kiedy to gromkie „Dwieście lat”, odśpiewane na stojąco przez widownię, o mało nie rozsadziło sali widowiskowej SDK. I jeszcze jeden „rodzinny” obrazek. Koncert wybitnego francuskiego pianisty Philippe Giusiano. Z lotniska w Krakowie przyjechał do Sanoka samochodem w pozycji leżącej, z powodu bólu kręgosłupa. Przyjechał, bo stwierdził, że nie może zawieść. Zasiadł za fortepianem i cierpiąc wytrzymał do przerwy. W przerwie zajął się nim masażysta i żona, żeby być na 100 % dla publiczności. Philippe wyszedł na scenę i dokończył dzieła.

Jako „forumowa rodzina” zawsze cieszymy się z osiągnięć naszych uczestników, dumni, że ich kariera zaczynała się właśnie u nas. Pamiętam Tomka Rittera, który jako młody chłopak przyjechał na Forum, wykazując się wielkim talentem. I przeskoczmy do 2018 roku, kiedy ten sam Tomek zwyciężył w Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Warszawie, występując w kategorii instrumentów historycznych. Mógłbym tak długo wspominać: Georgijsa Osokina, Sasha Yankevycha, Piotr Pawlak, Elisey Mysin, … i wiele innych.

- Jak jeszcze można by podsumować minione 20 lat? Jak uświadomić Czytelnikom, że to nie jest zwyczajna, powtarzająca się co rok impreza?

- Z myślą o jubileuszu dokonaliśmy pewnych statystycznych wyliczeń, z których wynika, że w trakcie 19 edycji Forum odbyło się ponad 400 koncertów, organizowanych w 73 miastach i 4 krajach. W tym czasie Forum gościło ok. 3 tysiące uczestników i 300 Mistrzów z 17 krajów: Japonii, Chin, Korei, Mołdawii, Turcji, Rosji, Ukrainy, Chile, Kanady, USA, Francji, Białorusi, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowacji i Czech. W trakcie Forum Mistrzowie udzielili uczestnikom ponad 5 tysięcy godzin lekcji indywidualnych. Dodam jeszcze, że w ciągu tych dwudziestu lat nasze Forum pączkowało.

W pewnym momencie objęliśmy naszym zainteresowaniem, obok uczestników, także nauczycieli muzyki, oferując im zajęcia w ramach „Mistrzowskiej Szkoły Pedagogiki Fortepianowej”. W tym roku będzie to jej 14. edycja. Obok głównego konkursu „Złotego Parnasa”, pojawił się drugi – Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny „Młody Wirtuoz”, w tym roku będzie to jego piętnasta edycja. Uczestnicy mogą także skorzystać z zajęć tanecznych, z kursu organowego oraz z seminarium „Współpraca dyrygenta z pianistą”. Zajęcia taneczne z tańca historycznego, sportowe, rehabilitacyjne, w tym „elementy yogi dla pianistów na zdrowy kręgosłup” wypełniają bardzo napięty czas każdego dnia Forum.

- Za kilka dni, 1 lutego, zabrzmią pierwsze tony XX Międzynarodowego Forum Pianistycznego „Bieszczady bez granic”. Proszę w największym skrócie powiedzieć, jak wygląda to jubileuszowe danie, czym tym razem chcecie oczarować widownię?

- Jak na jubileusz przystało, przewidzieliśmy w nim sporo atrakcji. W przededniu Inauguracji Forum w Szkole Muzycznej usłyszą Państwo „Katalog ptaków” – Oliviera Mesjana w wykonaniu niezwykłego Andrzeja Tatarskiego i duet pianistyczny Beaty Bilińskiej i Filipa Wojciechowskiego. A podczas Inauguracji otwarcia w SDK gościć będziemy wybitny duet turecki: Can Cakmur (fortepian) & Veriko Tchumburidze (skrzypce). Can Cakmur jest znakomitym pianistą i jednym z najmłodszych (24 lata) profesorów Trinity Conservatoire for Music and Dance. Veriko zwyciężyła w Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym i. H. Wieniawskiego i w Konkursie Hamamatsu.

Obydwoje zwracają uwagę świata muzycznego. W nadzwyczajnym koncercie premier usłyszymy Tomasza Rittera, zdobywcę I nagrody w Konkursie im. F. Chopina w kategorii instrumentów historycznych oraz czwórkę znakomitych pianistów, którzy zaprezentują premierowe dzieła wybitnych kompozytorów: Konstantego Wileńskiego, Marcina Kopczyńskiego, Hannę Derej i Ivonę Schultz. Rewelacyjnie zapowiada się też koncert zatytułowany „Wirtuozi fortepianu”, w którym wystąpi kanadyjski pianista Kevin Chen. Tu dodam, że jest on uważany przez krytyków za jednego z głównych faworytów tegorocznego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie.

- Tradycją Forum są koncerty dedykowane Miastu, będące podkreśleniem związku Forum z Sanokiem, z którym jest związane od dwudziestu lat. Czy tak będzie i w tym roku?

- Owszem. Przypomnę, że w koncertach zatytułowanych „Forum Miastu” występowały już takie gwiazdy jak: Zbigniew Wodecki, Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”, Grzegorz Turnau, Hanna Banaszak, Gary Guthman z zespołem. Tym razem wystąpi absolutna gwiazda wokalistyki jazzowej i rozrywkowej Natalia Świerczyńska oraz Staszek Plewniak – niezwykle uzdolniony wokalista i instrumentalista, założyciel zespołu FOURS Collectiv. Ich koncert nosi tytuł: „Winter Songs of Frank SINATRA”. Zapowiada się czarujący wieczór. A teraz nowinka – koncert „Powiat sanocki dla Forum”. Po wielu latach nieobecności powraca do nas Powiat sanocki, z czego bardzo się cieszymy. Powraca z przytupem, zapraszając na koncert pt. „Chopin klasycznie i na jazzowo”. W pierwszej części wystąpi Beata Bilińska, koncertująca pianistka i kameralistka, w drugiej Trio Jazzowe Filipa Wojciechowskiego.

- Zakończę gorącym podziękowaniem za wszystkie piękne wzruszenia i zachwyty artystyczne. Dzięki Międzynarodowemu Forum Pianistycznemu „Bieszczady bez granic”, na przełomie stycznia i lutego od dwudziestu lat Sanok staje się muzycznym sercem Europy. W tym roku, z racji jubileuszu, będzie ono biło wyjątkowo mocno! A życzenia? „Niech Wam gwiazdka pomyślności nigdy nie zagaśnie…”