![Odkryj magiczny Sanok. Przeżyj niezapomniane przygody w sercu Podkarpacia [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne](https://static.korso.pl/galleries/8a761d30-bdbe-425e-85e2-fa182a873a70)
Nad Sanem wijącym się pośród zalesionych gór powstała przed wiekami osada, która od rzeki wzięła nazwę Sanok. Już w połowie XII w. był to gród obronny i ważny ośrodek administracyjny. Rolę tę pełnił także w wiekach późniejszych.
Ukształtowanie terenu i warunki geograficzne miały niewątpliwie wpływ na to, że Sanok, już od przeszło 800 lat wpisany jest w historię Podkarpacia.
Co można robić robić w Sanoku często pytają turyści:
Jego nazwa jest dobrze znana wszystkim turystom jadącym w kierunku Bieszczad. Królewskie Wolne Miasto Sanok, bo tak brzmi jego pełna nazwa – skrywa szereg wyjątkowych atrakcji, które warto zobaczyć nie tylko, wtedy gdy pada deszcz. Można przyjechać na dzień, ale najlepiej zostać tu na weekend, gdyż nie tylko w mieście, ale i w okolicy jest dużo miejsc, które warto zwiedzić w Sanoku.
Odwiedź Muzeum Historyczne w Sanoku – Zamek Królewski
Założone w 1934 roku należy do najstarszych muzeów Podkarpacia i zarazem posiada jedne z najcenniejszych zbiorów. Ekspozycje prezentowane są w salach zamku, wybudowanego w latach 1521-1548 przez starostę Mikołaja Wolskiego. Wówczas to kompleks warowny został przekształcony z gotyckiego w renesansowe. Zamek pełnił w Polsce przedrozbiorowej najważniejszą funkcję administracyjną na obszarze Ziemi Sanockiej. Tu znajdowała się siedziba starosty i archiwum królewskiego oraz odbywały się sądy.Wybitną wartość w skali międzynarodowej posiada kolekcja sztuki cerkiewnej z licznymi arcydziełami malarstwa ikonowego od XV do XIX w. Do najwspanialszych przykładów należą: ikona Chrystusa Pantokratora z Wujskiego (XV w.) , Matki Boskiej z Florynki (XVI w.),Hodegetrii z Paniszczowa (XVI w.), Sądu Ostatecznego z Lipia (XVII w.). Jej ekspozycja znajduje się na parterze i pierwszym piętrze zamku. Muzeum jest tak zaaranżowane, by zwiedzający mógł prześledzić proces przeobrażeń, jakim ulegała ikona pod wpływem oddziaływania kultury Zachodu. W jednej z sal można zobaczyć jak urządzano wnętrze cerkwi. Będzie to doświadczenie o tyle cenne, że przygotuje Cię do zwiedzania świątyń na Szlaku Ikon i pozwoli zajrzeć za Carskie Wrota, które w funkcjonujących cerkwiach są niedostępne.
Jest to największa eksponowana w Unii Europejskiej kolekcja ikon. Większymi zbiorami mogą się poszczycić tylko muzea Kijowa i Petersburga, ale różnorodność ich jest zdecydowanie mniejsza ze względu na zachowanie ortodoksji wschodu. Jeśli jednak, drogi turysto, nie jesteś fachowcem w tej dziedzinie, lepiej jak zwiedzisz tę część muzeum z przewodnikiem. Jest to o wiele ciekawsze, a odkrycia przenikania się kultur oraz przeszłości z teraźniejszością, jakich przy tej okazji dokonasz, na pewno Cię zaskoczą.
Sztuka świecka pokazana jest poprzez portret szlachecki XVII – XIX w. a także kilka przykładów malarstwa zachodnioeuropejskiego, ze znakomitym portretem” Damy z wachlarzem”, malowanym w XVII w. przez ucznia Rembrandta Gijsberta Sybillę.
Do cywilno – wojskowej funkcji zamku nawiązują militaria, w tym husarskie półzbrojki, hełmy, szable i pistolety. Muzeum posiada liczne zabytki archeologiczne, w tym największą kolekcję ceramiki pokuckiej oraz znaleziska pochodzenia morawskiego i ruskiego od VIII do XIII w. z prowadzonych aktualnie wykopalisk w Trepczy. Wśród nich takie „cymesy”, jak enkolpiony czy kołty – zabytki o wyjątkowym uroku, będące rarytasem na zachód od Bugu.
Kolekcja sztuki współczesnej dzieli się na trzy części. Pierwsza prezentuje polskich artystów tworzących poza granicami kraju, zwłaszcza we Francji, m.in. obrazy Olgi Boznańskiej, Tadeusza Makowskiego, Józefa Pankiewicza, Wacława Zawadowskiego, Józefa Jaremy, Mieczysława Janikowskiego, Ariki Madeyskiej.
Druga i trzecia powstała z dzieł artystów związanych z Sanokiem. Druga to prace Mariana Kruczka, Leona Getza, Tadeusza Turkowskiego, Anny Turkowskiej, Adama Konieczki, Romana Trakowskiego, Barbary Bandurki, Stanisława Puchalika, Stanisława Batrucha. Trzecia zaś to największa na świecie kolekcja prac Zdzisława Beksińskiego. Począwszy od pierwszych szkiców, zdjęć i grafik z połowy lat pięćdziesiątych, poprzez najbardziej znany okres fantastyczny lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, aż po ostatnie prace, eksperymenty z grafiką komputerową. Zazwyczaj jest wystawianych ok. 200 prac. Jeśli raz już widziałeś tę wystawę, nie oznacza to wcale, że gdy zawitasz za pół roku, nie ujrzysz czegoś nowego, ponieważ ze względu na ogromną liczbę dzieł artysty, jakimi dysponuje Muzeum, część z nich podróżuje po krajowych salach wystawienniczych, a po powrocie zastępuję wcześniej eksponowane.
Polecamy zobaczyć galerię Zdzisława Beksińskiego
Zdzisław Beksiński uczynił sanockie muzeum jedynym swoim spadkobiercą. Dzięki temu przy wykorzystaniu jego spuścizny udało się odbudować skrzydło południowe zamku, w którym znalazła swoje miejsce jego autorska ekspozycja.Warto zwiedzić będąc w Sanoku tę największą na świecie, bo liczącą ok. 600 prac ekspozycję prezentującą bogatą i różnorodną twórczość jednego z najciekawszych, najbardziej intrygujących artystów współczesnych. Wystawa posiadająca w dużym stopniu autorski profil jest retrospektywą odzwierciedlającą rozwój i przemiany stylistyczno-formalne, jakim ta sztuka podlegała w czasie.
Otwierająca ekspozycję sala sanocka – obok znakomitych fotografii z lat 50. – prezentuje wczesne prace, tworzone na gruncie abstrakcji wraz z serią unikatowych obrazów malowanych na szkle czy równie interesujących realizacji rzeźbiarskich. Kolejna sala, stanowiąca wiernie odtworzoną warszawską pracownię, wprowadza widza w sugestię przestrzeni, w której powstawały te znakomite dzieła, dając możliwość bezpośredniego wniknięcia w intymny, codzienny świat Mistrza, jego sposób myślenia i tworzenia. Szerokie spektrum prac szkicowych, rysunkowych i graficznych z różnych okresów, umieszczonych w szufladach gablot, obrazuje bezustanne doskonalenie warsztatu – w poszukiwaniu własnych, autonomicznych form wyrazu.
Nie brakuje też prac komputerowych, jednak wyrazistym akcentem ekspozycji są dwie sale ulokowane na niższych kondygnacjach, prezentujące najważniejszą w całym dorobku twórczość malarską. Obrazy, poprzez które artysta wyrażał się najpełniej – zarówno te z okresu fantastycznego, jak i z ostatnich 20 lat twórczości – stanowią okazję do duchowej wędrówki labiryntem niezwykłego talentu i nieograniczonej wyobraźni. Można tu także zobaczyć dzieło wyjątkowe – ostatni obraz, ukończony w dniu śmierci artysty. Towarzyszące ekspozycji pokazy multimedialne przybliżają sylwetkę twórcy, a całość dopełnia rozbrzmiewająca muzyka ulubionych kompozytorów.
Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku - musisz zwiedzić Skansen
Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku mocno i na trwale zapisało się w krajobraz kulturowy nie tylko miasta i regionu, ale także Polski i Europy. Przewinęło się przez niego setki tysięcy zwiedzających, a roczna frekwencja kształtuje się na poziomie ok. 140 tys. Tak duża frekwencja jest wynikiem – szczególnie w ostatnich czasach – szerokiej akcji promocyjnej i organizacji plenerowych imprez masowych. W krajobraz kulturowy Sanoka i regionu wpisały się szczególnie dwie – „Jarmark Folklorystyczny” organizowany od 45 lat i festiwal muzyki folkowej, przez lata z różnymi nazwami. Każdorazowo imprezy te cieszą ogromnym powodzeniem, gromadzą tysiące ludzi, a odbywają się na specjalnie przygotowanym do tego celu przedpolu skansenu.Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku pełni czołową rolę w grupie europejskich muzeów skansenowskich, współpracuje z muzeami polskimi i zagranicznymi, a dla miasta Sanoka jest piękną wizytówką przeszłości i współczesności.
Muzeum Budownictwa Ludowego to nie tylko park etnograficzny z jego ekspozycjami (ok. 150 obiektów), ale przede wszystkim ogromne zaplecze naukowe i intelektualne. W zasobach magazynowych znajduje się ponad 31 tys. eksponatów z zakresu kultury ludowej regionu, kultury mieszczańskiej, sakralnej, dworskiej i judaika. Przyjmując zaś podział według ich funkcji są to: obiekty architektoniczne czyli budynki w parku etnograficznym (mieszkalne, gospodarcze, przemysłowe i sakralne), meble i sprzęty do wyposażania wnętrz, narzędzia i maszyny rolnicze, sprzęty do wykonywania rzemiosł, porcelana, szkło, miedź, zegary, kolekcja malarstwa, unikalna kolekcja ikon, stroje wszystkich grup etnograficznych, paramenty liturgiczne i inne.
W czasie sześćdziesięciolecia swego istnienia muzeum zgromadziło zbiór archiwalny liczący ponad 170 tys. jednostek katalogowych oraz prawie 80 tys. zdjęć od końca XIX wieku po dzień dzisiejszy. Z archiwum korzystają nie tylko pracownicy muzeum, lecz przede wszystkim ludzie piszący wszelkiego rodzaju prace naukowe. Mocną podstawę badawczą stanowi również specjalistyczna biblioteka naukowa z 21 tys. woluminów, z której korzystają rocznie setki osób.
Cerkiew Świętej Trójcy w Sanoku
To prawosławna cerkiew parafialna w Sanoku. Należy do dekanatu Sanok diecezji przemysko-gorlickiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Sobór mieści się w Sanoku przy ulicy Zamkowej 14. Jest to murowana budowla wzniesiona w latach 1784–1789 w stylu klasycystycznym, z barokowymi ołtarzami bocznymi oraz pełnym ikonostasem z XVII-wieczną ikoną Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
Ustanowiona katedrą diecezji przemysko-nowosądeckiej w 1983 funkcję tę pełniła do 2016. Cerkiew ta jest nietypowa. Oprócz ołtarza głównego i ikonostasu posiada dwa boczne ołtarze ofiarne. Obydwa całkiem pojedyncze, symbolizują te cerkwie, które znajdowały się dawniej na terenie Sanoka. Pierwszy ołtarz znajdujący się po prawej stronie jest symbolem cerkwi, która stała na placu zamkowym, drugi ołtarz poświęcony jest ikonie Matki Boskiej, którą przeniesiono z cerkwi Narodzenia Matki Bożej zburzonej w 1790. Znajduje się w sąsiedztwie zamku królewskiego, przy ruinach murów miejskich.
Ławeczka Józefa Szwejka w Sanoku
Ławeczka to pomnik w Sanoku przy ulicy 3 Maja, stanowiący obecnie fragment szlaku turystycznego Śladami dobrego wojaka Szwejka. Legenda głosi, że aby mieć szczęście trzeba przysiąść na ławeczce obok Szwejka i potrzeć go za nos. Jak widać zwyczaj się przyjął bo nos dobrego wojaka świeci się na deptaku z daleka, wytarty od głaskania turystów. Upamiętnia ona postać Józefa Szwejka z powieści Jaroslava Haška pt. Przygody dobrego wojaka Szwejka. W Sanoku rozgrywały się epizody akcji tej powieści.Ławeczkę Szwejka w Sanoku odsłonięto w piątek 6 czerwca 2003 roku jako pierwszą w Polsce i piątą na świecie. W uroczystości uczestniczyli m.in. wnuk pisarza, Richard Hašek oraz znawca literatury czeskiej dziennikarz Leszek Mazan. Autorem pomnika jest rzeźbiarz Adam Przybysz. Postać Szwejka wzorował na najsłynniejszym filmowym odtwórcy dzielnego wojaka Rudolfie Hrušínským. Jest ona obecnym symbolem związku Sanoka z dawną Monarchią Austro-Węgierską. Postać Szwejka naturalnej wielkości w mundurze c.k. armii siedzi na ławeczce i pali fajkę.
Z ławeczki vis-a-vis tzw. bramy węgierskiej widoczny jest szyld reprezentacyjnego ongiś Hotelu, w którym Szwejk wykonywał swą dziejową misję odnalezienia porucznika Duba "na kanapce panny Elly" w pokoiku na pierwszym piętrze. Szwejk przebywał w Sanoku krótko, najprawdopodobniej od 16 lipca 1915. Zapewne jest to literacka reminiscencja historycznego wydarzenia związanego z wizytą księcia Karola i sztabu armii w Sanoku przed udaniem się na wschód po odsieczy Lwowa w czerwcu 1915.
