29 marca 1947 r. Biuro Polityczne KC PPR podjęło decyzję o wysiedleniu ludności ukraińskiej z południowo-wschodnich terenów. Szczegółowy plan operacji przedstawiono na posiedzeniu BP PPR 16 kwietnia 1947 r., a wprowadzono w życie uchwałą Prezydium Rady Ministrów z 24 kwietnia 1947 r. "Ewakuacją" miano objąć "wszystkie odcienie narodowości ukraińskiej z Łemkami włącznie, jak również mieszane rodziny polsko-ukraińskie podejrzane o współpracę z OUN-UPA". Całkowitym przesiedleniem objęto ludność zamieszkującą południowo-wschodni cypel państwa na południowy-wschód od Baligrodu. Przesiedlaną ludność miano osiedlać na terenie "ziem odzyskanych", w rozproszeniu, zakładając jej asymilację z Polakami. Równocześnie z wysiedleniami miała być prowadzona akcja zbrojna przeciw UPA i jej likwidacja. Do wykonania operacji "Wisła" powołano specjalną grupę operacyjną "Wisła" z gen. Stefanem Mossorem na czele. W jej skład weszło pięć dywizji piechoty Wojska Polskiego oraz jedna dywizja Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Siły te uzupełniali żołnierze Wojsk Ochrony Pogranicza, funkcjonariusze MO, UB i SOK. Do dyspozycji była też eskadra samolotów i cztery pociągi pancerne. Siły te stanowiły razem około 21 tys. ludzi. Natomiast siły UPA były oceniane na około 2 tys. Cały teren działalności GO "Wisła" został podzielony na cztery obszary operacyjne: "S" - Sanok, "R" - Rzeszów, "L" - Lublin i "G" - Gorlice. Sztab Grupy Operacyjnej "Wisła" ulokował się w Sanoku. Pierwsze dokumenty wytworzone w Sanoku przez sztab noszą datę 18 kwietnia 1947 r. Granice powojennego powiatu sanockiego pokrywały się z granicami przedwojennymi. Powiat należał do województwa rzeszowskiego, powołanego 7 lipca 1945 r. Powierzchnia powiatu wynosiła do 1954 r. (w tym roku włączono kilka wsi z sąsiednich powiatów) 128 800 ha. Składał się z siedmiu gmin: Bukowska, Jaślisk, Komańczy, Mrzygłodu, Rymanowa-wsi, Sanoka-wsi, Szczawnego i Zarszyna.
Ludność z powiatu sanockiego miała być przesiedlona w pierwszym etapie operacji, który trwał od 28 kwietnia do 7 czerwca 1947 r. Wysiedlanie odbywało się według specjalnej instrukcji, w myśl której wysiedlana miejscowość była otaczana przez wojsko, a ludność zbierano w centralnym punkcie miejscowości i informowano o wysiedleniu. Przez kilka następnych godzin mieszkańcy mieli się spakować, zabrać niezbędne rzeczy i opuścić swoją zagrodę. Później była z nich formowana kolumna, którą prowadzono pod eskortą żołnierzy do punktu zbornego (płaski, ogrodzony teren, pilnowany przez żołnierzy). W rejonie działania każdego pułku organizowano zazwyczaj od 1 do 3 punktów zbornych, w których dokonywano spisów przesiedlanej ludności. Następnym etapem było wysyłanie ludności do kolejowych punktów załadowczych, które czasami również były punktami zbornymi.
Więcej w 17 numerze Tygodnika Korso Gazeta Sanocka
