Wolontariat z anielskim przesłaniem. W Sanoku odbyła się gala Wolontariatu [ZDJĘCIA]

Pierwsza doroczna gala bez udziału Pani prezes w znacznej mierze poświęcona była właśnie Jej pamięci. Wspominano Ją w wystąpieniach, śpiewano piosenki i recytowano wiersze te, które lubiła najbardziej, przywoływano obrazki z życia, czytając fragmenty z Jej autobiograficznej książki pt. „Niczego nie żałuję”. Można było odnieść wrażenie, że Pani Czesława uczestniczy w tym święcie, dopilnowując realizacji scenariusza gdzieś tam za kulisami. Jej uśmiechnięta twarz pojawiała się na dużym ekranie, zawieszonym nad sceną, a Jej ulubiony motocykl, za którego kierownicą w czasach młodości chętnie zasiadała, stanowił sympatyczny element scenografii.

Wzruszającym momentem było pojawienie się na scenie zespołu muzycznego, składającego się z członków rodziny Kuraszów, któremu przewodził powszechnie znany w Sanoku, wybitny polski gitarzysta Damian Kurasz. W swym występie zaprezentowali ulubione utwory pani Czesławy, dla której muzyka była czymś niezmiernie ważnym w życiu. „W moim ogródeczku…”, zaśpiewane przez młodziutką wokalistkę przy akompaniamencie zespołu, zabrzmiało wyjątkowo pięknie. 

- Dzisiejsze święto jest dla nas bardzo wzruszające, gdyż przywraca nam naszą Mamę. Choć na chwilę. Cieszę się, że mogłem w nim uczestniczyć – mówił z przejęciem Damian. Nawiązując do pięknej idei wolontariatu, dodał: - Wiele wokół nas dobra, ale żeby go było jak najwięcej, trzeba siać. Życzę obfitych plonów w rozsiewaniu dobra! 

Dzięki łączom internetowym gościem gali był Artur Andrus, jeden z ulubieńców pani Czesławy. Jak trafnie powiedział prowadzący imprezę Wojciech Pajestka, kochała Ona wszystkich ludzi, ale wśród nich byli tacy, których kochała bardziej. Jednym z takich był właśnie Artur.

Wspominając panią Czesławę, powiedział m. in: - Wyobrażam sobie, co Ona tam teraz robi. Na pewno coś załatwia np. jakieś brakujące skrzydła aniołom, czy coś organizuje. Mimo wszystko mam nadzieję, że tam, gdzie teraz jest, ma trochę więcej czasu dla siebie. Droga pani Czesławo! Jest Pani jednym z najlepszych ludzi na świecie, jakich spotkałem! Jest Pani jednym z największych szczęść, jakie mnie w życiu spotkało!  Prawda, że pięknie?

 

       

 

W wolontariackiej gali w Sanoku uczestniczyło wielu przyjaciół p. Czesławy Kurasz, a że miała ich wielu, aula Uczelni Państwowej wypełniła się po brzegi. Wśród nich byli przedstawiciele władz miasta z przewodniczącym rady Andrzejem Romaniakiem, burmistrzem Tomaszem Matuszewskim i jego zastępczynią Jowitą Nazarkiewicz oraz kilkoma radnymi. Powiat reprezentował starosta Stanisław Chęć i członkowie zarządu: Damian Biskup oraz Andrzej Chrobak. Obecni byli także byli starostowie: Edward Olejko i Wacław Krawczyk, a także b. sekretarz starostwa Marian Kunc i skarbnik Marian Futyma. Uczelnię Państwową w Sanoku reprezentowali: dr hab. Inż. Mateusz Kaczmarski oraz prorektor dr hab. Elżbieta Cipora. Licznie przybyli przedstawiciele oświaty – dyrektorzy szkół średnich i podstawowych, organizacji i stowarzyszeń współpracujących z Powiatowym Centrum Wolontariatu. Mocna i zróżnicowana wiekowo była reprezentacja wolontariuszy, wśród których znaleźli się honorowi członkowie PCW, opiekunowie wszystkich działających w PCW kół wolontariatu wraz z młodzieżą. 

 

                   

 

Osobą, na którą najbardziej zwrócone były oczy wszystkich, była Irena Gil-Staroszczuk. To w jej ręce działacze Centrum powierzyli stery kierowania sanockim wolontariatem. Od samego początku była z nim związana, działając w jego zarządzie, a także jako opiekun szkolnych kół PCW: w II Liceum Ogólnokształcącym i Państwowej Szkole Muzycznej. Jej życie zawodowe związane było z oświatą. Jest absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego, ukończyła także kilka studiów podyplomowych. Posiada tytuł nauczyciela dyplomowanego. Od 2004 r. pełni funkcję kanclerza Uczelni Państwowej im. Jana Grodka w Sanoku, jest także nauczycielem – bibliotekarzem w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. w Sanoku. 

 

Zabierając po raz pierwszy głos w roli prezeski Powiatowego Centrum Wolontariatu w Sanoku powiedziała m. in: - Po odejściu p. Czesławy w naszej organizacji powstała pustka i zwątpienie: czy to w ogóle możliwe, że Centrum może bez Niej działać? Wydawało się nam, że nie. Ale przyszedł czas, że trzeba było się otrząsnąć. I zrobiliśmy to. Wtedy ktoś sięgnął po słowa Artura Andrusa, który przed rokiem, podczas jubileuszowej gali 20-lecia, powiedział, że „Pani Czesławie się nie odmawia!” Przywołano je, gdy doszło do wyboru Jej następczyni. Mimo wielkich oporów, nie potrafiłam odmówić. Podjęłam się tej wielkiej i odpowiedzialnej roli, tłumacząc sobie, że obok siebie będę miała wielu wspaniałych ludzi od lat działających w Centrum, a w Niebie będę miała wielkiego orędownika w osobie p. Czesławy. Dziś już wiem także, iż będę mogła liczyć na wsparcie władz Powiatu i Miasta, Uczelni Państwowej, dyrektorów szkół. Te piękne kwiaty, jakie otrzymałam, ciepłe słowa, które usłyszałam, upewniają mnie w tym.

 

 

Ciepło, z wielką sympatią, zabrzmiały słowa starosty Stanisława Chęcia; - Mam dla Państwa dobrą wiadomość: mamy nową panią Prezes, mamy nowy zarząd Powiatowego Centrum Wolontariatu! Cieszę się, że to się udało! Oczywiście, mam  świadomość, że poprzeczka zawieszona jest bardzo wysoko, że wyzwanie jest duże! Ale wierzę, że to się uda! Z optymizmem wejdźmy w nowy rok! Z okazji Międzynarodowego Dnia Wolontariusza życzę wszystkim wszelkiego dobra i jestem przekonany, że czasu poświęcanego pomocy potrzebującym jej nie będziecie żałować! Nowej pani Prezes wręczył bukiet kolorowych kwiatów oraz statuetkę Aniołka, który będzie ją wspierał w trudnych chwilach.

 

Optymizmem tchnęły też słowa burmistrza Tomasza Matuszewskiego:

 

– to tylko główne myśli, które chciał w tym dniu przekazać. 

 

W imieniu „starej gwardii” wystąpił Edward Olejko, głos zabierały także przedstawicielki parlamentarzystów: Katarzyna Rysz-Jęczkowska – z sanockiego biura europoseł Elżbiety Łukacijewskiej oraz Aneta Figiel z biura poselskiego Piotra Uruskiego. 

             

 

O programie artystycznym częściowo już było. Ale nie wszystko. Z sentymentem wysłuchano z przekazu internetowego Michała Matuszewskiego w piosence Edyty Gepert pt. „Nie żałuję” i na żywo Wiktorii Adamskiej z II Ogólniaka, laureatki konkursu pieśni patriotycznych. Wiersze recytowały: Grażyna Chytła („Anioły” autorstwa Krystyny Radoń) oraz Ania i Paweł ze Szkoły Podstawowej Nr 1 („Śpieszmy się kochać ludzi” ks. Twardowskiego). Znakomicie zabrzmiała Młodzieżowa Orkiestra Dęta z Zespołu Szkół Nr 3, równie dobrze zespół rockowy z tego samego Zespołu Szkół. Na akordeonie, ulubionym instrumencie pani Czesławy, grał Dawid Siwiecki, laureat wielu krajowych i międzynarodowych konkursów.

Duże, w pełni zasłużone oklaski zebrała za swój pokaz Konstancja Iwańczyk, światowej klasy gwiazda w fitnessie sportowym, uczennica II Liceum Ogólnokształcącego. Oprócz kunsztu sportowego pokazała jeszcze coś więcej – wspaniałe serce, zapraszając wszystkich na charytatywny turniej sportowy organizowany przez ZS Nr 3 i ZS Nr 5 w dniu 9 grudnia, z którego dochód będzie przeznaczony na pomoc w leczeniu Martyny Posadzkiej, jej serdecznej koleżanki z UKS Spartanie. Jeśli dodamy do tego, że mama Konstancji - Renata Grześków jest opiekunką szkolnego koła wolontariatu w ZS Nr 5 i członkinią nowego zarządu PCW, to szybko zrozumiemy, czym jest sanocki wolontariat i jak on działa. 

 

 Kończąc, przywołajmy jedną piękną myśl, która niech zwieńczy sanockie obchody Międzynarodowego Dnia Wolontariatu: – Wolontariusze to szczególni ludzie, gdyż każdego dnia zmieniają świat na lepszy. I łączy ich wspólny cel: pomoc potrzebującym.