Politechnika Rzeszowska w hołdzie patronowi [ZDJĘCIA]

Ignacy Łukasiewicz urodził się 8 marca 1822 r. w Zadusznikach (powiat mielecki), zmarł 7 stycznia 1882 r. w Chorkówce (powiat krośnieński). Ten wielki i światły Polak przez całe życie był związany z Podkarpaciem, położył nieocenione zasługi w jego rozwoju. Był działaczem niepodległościowym i społecznikiem, farmaceutą, konstruktorem pierwszej na świecie lampy naftowej, wybitnym przedsiębiorcą, twórcą jednej z najstarszych na świecie kopalni ropy naftowej, pionierem przemysłu naftowego w Europie. 

Z jego inicjatywy powstały jedne z najstarszych na świecie spółki i kopalnie ropy naftowej w rejonie Gorlic, Jasła i Krosna. Na przełomie 1852/53 Łukasiewicz, przy współpracy Jana Zeha, uzyskał destylat zwany nową kamfiną. Przy użyciu technik laboratoryjnych otrzymywali naftę przez destylację ropy, a proces ten opatentowali w Technicznym Urzędzie Patentowym w Wiedniu. Odkrycie pozostałoby jeszcze długo chemicznym eksperymentem, gdyby nie upór Łukasiewicza, który podjął udaną próbę wykorzystania kamfiny do oświetlania w lampach olejowych. 31 lipca 1853 r. lampy naftowe rozświetliły tonce dotąd w półmroku sale szpitala „U Pijarów” we Lwowie, a wydarzenie to zaczęto uznawać za narodziny polskiego i światowego przemysłu naftowego.

    • Olej skalny – mówił Łukasiewicz – to przyszłe bogactwo kraju, to dobrobyt i pomyślność jego mieszkańców, to nowe źródło zarobku dla biednego ludu i nowa gałąź przemysłu, która obfite wyda owoce. (1854 r.)

W 1854 r., po opuszczeniu Lwowa, założył jedną z najstarszych na świecie, pierwszą w Europie, kopalnię „oleyu skalnego” (ropy naftowej) w Bóbrce koło Krosna (spółka naftowa Klobassa-Trzecieski-Łukasiewicz), która jest czynna do dzisiaj. W 1858 r. otworzył rafinerię w Klęczanach k. Nowego Sącza, w 1861 r. – w Polance, w 1865 r. – w Chorkówce.  

Ignacy Łukasiewicz był człowiekiem wrażliwym na krzywdę ludzką, patriotą i filantropem. Propagował budowę szkół i szpitali, dróg i mostów, osobiście finansował wiele inicjatyw. Walczył z biedą i problemami społecznymi, tworzył kasy zapomogowe i fundusze emerytalne. W 1873 r. papież Pius IX za działalność charytatywną nadał mu tytuł Szambelana Papieskiego i odznaczył go Orderem Św. Grzegorza. Pod koniec życia został wybrany do Sejmu Galicyjskiego. Był honorowym obywatelem Jasła i Krosna.

Z uznaniem należy ocenić inicjatywę Politechniki Rzeszowskiej, która zaproponowała Sejmowi RP ustanowienie roku 2022 „Rokiem Ignacego Łukasiewicza”. Byłby to wielki hołd złożony Wielkiemu Synowi tej Ziemi, doceniający Jego wkład w rozwój polskiej i światowej petrochemii.