Ołeksij Czupa - Piędź

Opublikowano:
Autor:

Ołeksij Czupa - Piędź - Zdjęcie główne

Udostępnij na:
Facebook

Przeczytaj również:

Warto przeczytać We wrześniu 2020 roku ukazała się w Polsce książka ukraińskiego pisarza i poety Ołeksija Czupy pod tytułem Piędź. Jest to wybór wierszy w tłumaczeniu Janusza Radwańskiego.

Ołeksij Czupa (1986), urodzony i wychowany w Donbasie, regionie objętym wojną od 2014 roku, był świadkiem wielu tragicznych wydarzeń, uczestniczył w pokojowych manifestacjach, gardził terrorem i stawał w obronie ponadczasowych wartości, jakimi jest pokój i wolność. Bohater jego wierszy i opowiadań to człowiek uwikłany w wojenną zawieruchę, który nagle traci wszystko – miejsce na ziemi, dom, przyjaciół, pracę, a niekiedy życie. Czasami zostaje uchodźcą…

Do napisania utworu Bezdomni Donbasu „zmusiła” go tragedia, jaka rozegrała się w obozie dla uchodźców Moria, na greckiej wyspie Lesbos, gdzie na skutek pożaru zginęło kilkaset osób. Moria – hańba Europy. Poeta pisze o beznadziei, strachu, o życiu, które życiem nie jest.

 

Przed ostrzałem zawsze zaczyna się wiatr

Flagi trzepoczą jak żagle i napinają się na budynkach i blokpostach

Żebyś nie zapomniał, za jakie barwy umrzesz.

Ot, stoisz, ot, wybuch z boku – i jakby Bóg Ci pamięć starł

I już rośnie piołun na zgliszczach i pustych miejscach

a nieustanna kanonada będzie śpiewać swoje kołysanki.

Przez sen nie usłyszysz, jak na podwórzu

jęcząc żałośnie jak szczenię

ścięty pada czyjś ukochany.

Moja mama, gdy słyszy wybuchy, tuli się do ceglanej ściany.

I widać tylko, jak ten, co szedł, zrywa się do biegu,

jak splątane włosy miasta- ulice

uciszają wiatr resztką sił, jak swoich grzebią.

 

Wiele miejsca w twórczości poety zajmują losy kobiet, matek, żon, córek umierających ze strachu – w prowizorycznych schronach, ze wtulonymi w nie dziećmi o ogromnych z przerażenia oczach.

Z czasem nie zostało nic

Co wzięłaś ze sobą, kiedy wyjeżdżałaś.

Rzeczy- zużyły się

Kot zdechł,

Przyjaciele przestali być przyjaciółmi’

Książki-rozdane albo pogubione.

Pamięć- i ona padła.

Zostało tylko ciało.

Twoje ciało pamięta wszystko:

O, ślad po nożu,

O, to długa blizna na nodze

Odłamek rakiety cię drasnął.

I pieścisz i pieścisz te znaki

mając nadzieję, ze skóra się przetrze

i światło duszy zostawi ten kostium

przesiąknięty goryczą i swądem pożarów,

żeby szukać nowego.

 

Z Internetu dnia 20 marca 2022 r.

Władze Mariupola poinformowały o ataku na szkołę w niedzielny poranek. Budynek placówki został całkowicie zniszczony, a pod gruzami znajdują się ludzie. Szkoła w ostatnich dniach służyła mieszkańcom oblężonego Mariupola jako schron. Wewnątrz znajdowały się kobiety, dzieci i osoby starsze.

... trzeba by lutni Homera.

Anna Grabowska

Udostępnij na:
Facebook
wróć na stronę główną

ZALOGUJ SIĘ - Twoje komentarze będą wyróżnione oraz uzyskasz dostęp do materiałów PREMIUM.

e-mail
hasło

Nie masz konta? ZAREJESTRUJ SIĘ Zapomniałeś hasła? ODZYSKAJ JE

Komentarze (0)

Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.

Wczytywanie komentarzy