Jedne z pierwszych wzmianek, jakie można znaleźć na ten temat, pochodzą z początku XVI wieku. W tym czasie zasoby Wójtostwa włączono w skład starostwa sanockiego.
Kilka wieków później, teren dzielnicy zagrożony był podtopieniami i powodziami ze względu na bliskość położenia rzeki San, co uniemożliwiło jej szybki rozwój.
W XIX wieku dobrami dzielnicy zarządzała Józefa Rylska, a w 1897 roku utworzono na tym terenie targowisko, place dla wojska i rzeźnię.
Możliwość rozbudowy pojawiła się dopiero po zabezpieczeniu koryta rzeki. Przy ulicy Kiczury przed 1939 rokiem działała cegielnia parowa Antoniego Wilka.
Ciekawostką jest fakt, że kładka, która funkcjonowała od 1959 roku połączyła Sanok z Białą Górą. Głównym projektantem był inż. Wacław Rudziński, który współpracował ze Zdzisławem Beksińskim. Niestety, zlikwidowano ją w 80. latach XX wieku. Obecnie w jej miejscu znajduje się most prowadzący na drugą stronę.
Więcej w 42 numerze Tygodnika Korso Gazeta Sanocka
