Wieczór w królestwie Chopina

Zaczęło się od informacji, iż koncert: „Chopin klasycznie i na jazzowo” w swojej nazwie nosi również inny ważny przekaz o brzmieniu: „Powiat sanocki dla Forum”. W ten sposób organizatorzy koncertu pragnęli zaakcentować powrót Powiatu sanockiego do grona przyjaciół i sojuszników Forum. Potwierdził to oficjalnie ze sceny Sebastian Niżnik, przewodniczący Rady Powiatu. – Ogromnie się cieszę, że po kilku latach przerwy, powracamy do wspaniałej Rodziny MFP i że dzieje się to w uroczystym czasie obchodów jubileuszu XX-lecia Forum – powiedział. Swą obecność na wielkiej scenie wykorzystał również, aby zaprosić wszystkich Gości, którzy przybyli do Sanoka, aby uczestniczyć w tym wielkim wydarzeniu, do odwiedzenia sanockiego Muzeum Historycznego, kryjącego w sobie nie tylko Galerię mistrza Zdzisława Beksińskiego, ale również wspaniały zbiór ikon oraz malarstwa europejskiego. 

    A potem był już tylko Chopin i jego muzyka. W tym roku szczególnie ważna, jako że jest Rok Chopinowski. W dniach 2-23 października br. w Warszawie odbędzie się bowiem XIX Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Fryderyka Chopina, którego tradycja sięga blisko stu lat (pierwszy w 1927 r.), o czym poinformowała publiczność Janina Tatarska, gospodyni pierwszej części koncertu.

    W roli gwiazdy wystąpiła BEATA BILIŃSKA, czołowa polska pianistka, kameralistka i pedagog, uczennica prof. Andrzeja Jasińskiego, profesor nadzwyczajny Akademii Muzycznej w Katowicach. W programie zaprezentowała wybrane utwory Fryderyka Chopina, ujmując widownię swą interpretacją jego muzyki. Grając m.in. takie utwory jak: Nokturn F-moll op. 55, Walc Cis-moll, czy heroiczny Polonez As-dur, pokazała pasję i brawurę oraz wirtuozowską technikę, która pozwala jej sięgać po wielki repertuar. Widownia nagrodziła artystkę długo niemilknącymi brawami, które przełożyły się na bisy. Swoją prezentację „Chopin klasycznie” zakończyła jednym z mazurków mistrza. O tym, że bardzo się podobała, świadczyły nie tylko brawa, ale także długa kolejka po autografy i najnowszą płytę artystki.  
 
    Chopin na jazzowo? A dlaczego nie? Wszak już w latach 90. rozpoczął się boom na Chopina w przekładach jazzowych. Wspomnieć by należało tu wielkich mistrzów: Andrzeja Jagodzińskiego, Adama Makowicza, Włodzimierz Nahornego, Roberta Majewskiego czy Leszka Możdżera, którzy mierzyli się z muzyką Chopina. Tym razem tej trudnej roli podjęło się Trio Jazzowe Filipa Wojciechowskiego. Muzycy szybko zjednali sobie widownię, przekonując ją, że Chopin w jazzowych interpretacjach może być równie wspaniały, jak w przekładzie klasycznym. Gdy po impresjach na temat Ballady G-moll op.23 i Walca op.18 publiczność rozgrzała się na dobre, lider zespołu oddał honor swoim przyjaciołom, mówiąc: - Miło mi, że mogę grać z takimi mistrzami, jak: Paweł Pańta (kontrabas) i Piotr Biskupski (perkusja)!

Muzykom udało się stworzyć klimat, w którym słuchacze poczuli się nie jak w Sali koncertowej, ale w klubie jazzowym, z jego specyficzną atmosferą. Zabrakło tylko stolików, whisky, dymu papierosowego. Nic, poza tym! (może na 25-lecie?) Wszyscy chłonęli znane utwory Chopina, w jakże innym wykonaniu. Przypadła im do gustu, weszła w ucho. Ballada G-moll op.23, Etiuda Es-moll (ta najbardziej ulubiona przez F. Wojciechowskiego), przerywane oklaskami po fascynujących solówkach muzyków, to wszystko na długo pozostanie w pamięci słuchaczy. Oczywiście, że były bisy! I to kilka! Nie mogło ich zabraknąć. A kończący występ genialny Mazurek D-dur op.33 był prawdziwym mistrzostwem świata! Muzycy sprawiali wrażenie szczęśliwych, że udało się im nawiązać tak bliski i czuły kontakt z widownią. – Dziękujemy za piękny czas w Sanoku. Dziękujemy za Forum. Niech trwa! – żegnał się z festiwalową publicznością w imieniu trójki artystów Filip Wojciechowski! 

I tak doczekaliśmy się wtorku!