SANOK: Dwa duże dziki potrącone na obwodnicy [FOTO]

Na miejscu patrol policji i lekarz weterynarii, który pobrał próbki do badań.
Ziemia na nasypie przy drodze jest całkowicie zryta, widać że tamtędy często przechodzą dziki. Przejście dla zwierząt jest około 50 metrów dalej od tego miejsca. Coraz częstsze przypadki dzikiej zwierzyny na obwodnicy mogą świadczyć np o jakiś nieprawidłowościach w przejściach dla zwierząt. 

Projektując przejścia przez drogi dla dzikich zwierząt nie można stosować ograniczeń ekonomicznych. Wszelkie oszczędności poczynione na etapie projektowania i uzyskiwania decyzji do uwarunkowań środowiskowych, odbiją się negatywnie w przyszłym użytkowaniu drogi, a straty środowiskowe mogą być trudne do ocenienia. Późniejsza dobudowa lub modernizacja przejść dla zwierząt może okazać się o wiele bardziej kosztowana, a często jej efekty nie będą zadowalające.
Główne błędy jakich należy się wystrzegać to:

• Zła lokalizacja przejść.
  Przejścia powinny być lokalizowane w miejscu naturalnych szlaków migracyjnych, a nie tam, gdzie projektantowi jest wygodnie dane przejście zaprojektować. Typowym błędem jest lokalizacja przejść i przepustów na granicach lasów lub całkowicie poza terenem leśnym - pomiędzy polami.
• Zbyt mała ilość przejść na danym odcinku trasy.
  Zagęszczenie przejść dla dzikich zwierząt powinno być adekwatne do wartości przyrodniczej obszaru jaki przecina trasa komunikacyjna. Ogólnie przejścia powinny być lokalizowane nie rzadziej, niż co 2 km dla dużych ssaków, co 1 km dla średnich ssaków, co 0,5 km dla małych ssaków, co 100 metrów dla płazów.
• Złe dobranie typu przejść do charakterystycznego gatunku zamieszkującego dany obszar.
  Należy pamiętać, że duże ssaki nie będą korzystały z tuneli przeznaczonych dla średnich, czy małych ssaków. Z kolei drobne ssaki, czy ssaki ziemnowodne (bobry, wydry) niechętnie korzystają z szerokich przejść górnych.
• Zbyt małe zróżnicowanie typów przejść na danym obszarze.
  Uwaga podobna, co powyżej. By zapewnić migrację różnych gatunków zwierząt należy na obszarze przyrodniczym zaprojektować różne typy przejść.
• Zbyt małe rozmiary przejść.
  Z przejść, czy przepustów zbyt ciasnych zwierzęta nie będą korzystały. Im dane przejście jest większe, tym efektywniej służy zwierzętom.
• Łączenie funkcji przejść dla zwierząt z funkcjami gospodarczymi lub szlakami turystycznymi dla ludzi.
  W przypadku, gdy w ramach oszczędności projektant zaprojektował wspólne przejście dla zwierząt i ludzi, będzie ono unikane przez dzikie zwierzęta. Zaleca się lokalizację przejść poza szlakami turystycznymi oraz umieszczanie zapór (np. w postaci dużych kamieni) uniemożliwiających wjazd wszelkim pojazdom.
• Nieprawidłowe zagospodarowanie przejścia i jego okolic.
  Brak roślinności, czy jej nieprawidłowe dobranie (zbyt niska szata roślinna) może spowodować, że zwierzęta w większości będą bały się korzystać z przejścia. Brak wałów ziemnych, czy ekranów zabezpieczających zwierzęta przed oślepianiem przez nadjeżdżające samochody spowoduje, że gatunki żerujące nocą nie będą w ogóle korzystały z przejścia.
• Brak wydzielonych ciągów dla zwierząt pod mostami i w przepustach wodnych.
  Naturalnym szlakiem migracji zwierząt są rzeki i cieki wodne. Jeśli droga przecina cieki wodne, należy pod mostami lub w przepustach wydzielić szlaki dla zwierząt odpowiednio wyniesione ponad lustro wody.

Wysłaliśmy zapytanie do GDKiA odnośnie istniejących przejść dla zwierząt na terenie obwodnicy Sanoka, jak tylko otrzymamy odpowiedź przekażemy ją Państwu. 

Przeczytaj także : https://www.korsosanockie.pl/wiadomosci/9741,sygnaly-czytelnikow-dziki-na-obwodnicy-sanoka-video