Odwiedzamy ich mogiły co roku 1 sierpnia. Życie każdego z nich to przykład pięknej postawy patriotycznej i obywatelskiej. Poznajmy najważniejsze fakty z ich bohaterskiego życia.
Adam Kulczycki – ps. "Kropowicz", ur. 15 grudnia 1921 roku w Węgierskiej Górce, syn Stanisława i Heleny z domu Strojek. Okupację spędził w Warszawie, pracując jako zawodowy żołnierz ZWZ-AK przy wykonywaniu magazynów i skrytek broni w I Obwodzie "Radwan", w batalionie "Łukasiński". W czasie okupacji ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych im. płk. Leopolda Lisa - Kuli i otrzymał awans na stopień - plutonowy podchorąży. W Powstaniu Warszawskim walczył w grupie "Północ", w batalionie "Chrobry I", najpierw na Woli, potem na Starym Mieście, skąd kanałami przeszedł do Śródmieścia. Ranny, dostał się do niewoli. W niemieckim obozie przebywał do maja 1945 r. Po wojnie osiedlił się w Sanoku. Chętnie spotykał się z młodzieżą szkolną i harcerzami, którym opowiadał o wydarzeniach wojennych. W dowód wdzięczności otrzymał Honorową Odznakę "Zasłużony dla Hufca ZHP Ziemi Sanockiej". Za zasługi na polu bitwy i wieloletnią służbę w ZWZ – AK otrzymał: Warszawski Krzyż Powstańczy, Medal Wojska Polskiego nadany przez MON Rządu Polskiego na Uchodźstwie, Krzyż Armii Krajowej, Odznakę Akcji "Burza", Odznakę Pamiątkową Batalionu "Chrobry I" AK. Zmarł w 2001 r.
Mieczysław Przystasz – ur. 20 stycznia 1914 r. w Kleciach, absolwent Gimnazjum Męskiego w Sanoku (matura – 1933), w 1938 roku uzyskał dyplom magistra praw na Uniwersytecie im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie i podjął pracę w Sądzie Okręgowym w Siedlcach. Po wybuchu wojny zgłosił się do wojska, ale nie zdążył dotrzeć do Kowna, gdzie miał stawić się zgodnie z rozkazem mobilizacyjnym. Po agresji ZSRR na Polskę wrócił do Sanoka w październiku 1939 r. i aktywnie włączył się w działalność konspiracyjną (ZWZ). Na początku 1942 roku, zagrożony aresztowaniem, wyjechał z Sanoka do Warszawy. Przez 2 lata był inspektorem do spraw organizacyjnych w organizacji "Miecz i Pług" na teren Małopolski. W Powstaniu Warszawskim, pod pseudonimem "Rola" i "Podgórski", brał udział w walkach na Starówce, w batalionie im. Czarnieckiego, potem przeszedł kanałami do Śródmieścia. Po kapitulacji wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. W 1945 roku organizował polską administrację na Warmii i Mazurach jako kierownik Wydziału Społeczno-Politycznego w Urzędzie Pełnomocnika Rządu RP w Olsztynie, w październiku tego roku został aresztowany. Po dwóch latach aresztu i śledztwa dostał wyrok 10 lat więzienia. W 1957 roku został zrehabilitowany, wrócił do Sanoka, był radnym, potem wiceprzewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej, następnie kierownikiem Powiatowej Komisji Planowania Gospodarczego. Działał w PTTK, Spółdzielni "Społem" oraz Towarzystwie Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka, publikował artykuły w Roczniku Sanockim. W 1968 roku, po wystąpieniu o przywrócenie placowi im. Hanki Sawickiej dawnej nazwy "Plac św. Jana" , zwolniony z pracy, co przypłacił chorobą. Potem pracował w Sanockim Przedsiębiorstwie Budowlanym. Zmarł 27 marca 1986 r. Odznaczony m.in. czterokrotnie Medalem Wojska oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Więcej o naszych bohaterach przeczytacie w czwartkowym wydaniu Korso Gazety Sanockiej.