Poznaj historię Zespołu Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka [ZDJĘCIA]

Po zakończeniu II Wojny Światowej, wraz z odbudową przemysłu w Sanoku, pojawiło się olbrzymie zapotrzebowanie na wykształconą kadrę techniczną. Dlatego już 29 maja 1946 r. ówczesny dyrektor Sanockiej Fabryki Wagonów (dzisiaj Autosan S.A.) Filip Schnneider wystąpił z pismem do Zjednoczenia Przemysłu Taboru i Sprzętu Kolejowego Tasko w Poznaniu o zezwolenie na pilne uruchomienie 3-letniej Szkoły Przemysłowej przy Fabryce Wagonów w Sanoku. Odpowiedź nadeszła szybko. Ministerstwo Przemysłu, Departament Kadr, Wydział Szkolnictwa Zawodowego reprezentowany przez naczelnika w Zjednoczeniu Tasko, magistra Henryka Rzędowskiego, w dniu 6 czerwca 1946 r. zezwoliło na zorganizowanie i uruchomienie szkoły przemysłowej.

Obowiązki dyrektora powierzono Władysławowi Dziduszce. W spartańskich warunkach, wśród zgliszczy, w budynku kantyny fabrycznej, 3 września 1946 r. nastąpiła inauguracja działalności szkoły. Po trzech latach w roku 1951 odbył się pierwszy egzamin dojrzałości. Uruchomiono dwa kierunki kształcenia z 4 oddziałami, o dwóch różnych programach nauczania: Dokształcającej Szkoły Zawodowej, kształcącej młodzież na wykwalifikowanych ślusarzy i uprawnionych do tytułu czeladnika, oraz Szkoły Przemysłowej, uprawniającej absolwentów również do tytułu czeladnika, lecz z możliwością dalszego kształcenia w szkole średniej zawodowej. Obydwie szkoły były na podbudowie siedmiu klas szkoły podstawowej.

Pierwszymi nauczycielami byli dyrektor Wł. Dziduszko, panie Stefania Bobicka i Władysława Kuprowska oraz technik z Sanowagu Leopold Prokopski, nauczyciel przedmiotów zawodowych.

W roku szkolnym 1946/47 szkoły mają do dyspozycji 3 sale na I piętrze w budynku kasyna fabrycznego naprzeciw fabryki. Pracuje tam 3 nauczycieli etatowych i 10 dochodzących oraz 4 nauczycieli zawodu i 1 pracownik administracyjny. W ciągu pierwszych lat działalności olbrzymią pomoc w organizowaniu szkoły okazał naczelny dyrektor fabryki, Filip Schneider, który ułatwił zorganizowanie i wyposażenie szkoły i warsztatu. W wyniku starań dyrektora fabryki oraz dyrektora szkoły zarząd miasta Sanoka sprzedał szkolę (za kwotę 300000zł), przedstawiony na zdjęciu, budynek przy ul. Lipińskiego 71.

24 września 1947 r. rozpoczęto naukę w nowym budynku, który był też półinternatem. Szkoły zajmowały siedem sal lekcyjnych w budynku starej gminy przy ul. Lipińskiego 71 oraz jedną salę w sąsiedniej szkole podstawowej. Wkrótce lokal ten okazał się za mały. Półinternat przeniesiono do Domu Robotniczego przy ul. Kościelnej. Warsztaty szkolne natomiast znajdowały się w fabryce.

W roku szkolnym 1949/50 w szkole pobiera naukę 494 uczniów w 3 typach szkół: Państwowej Szkole Przemysłowej, Państwowym Gimnazjum Mechanicznym, Państwowym Liceum Mechanicznym. Nauka odbywa się nadal w starej gminie i w budynku fabrycznym przy ulicy Okrzei. Jednocześnie powstaje projekt budowy nowego gmachu szkoły przy ul. Stróżowskiej. Nowy budynek o powierzchni 33000metrów kwadratowych był największą szkołą w mieście i sąsiednich powiatach. Oddano go do użytku w marcu 1960 roku.

Kolejne lata to ciągła modernizacja szkoły. Zmienia się zarówno liczba zatrudnionych nauczycieli, jak i typy szkół. Niemniej „Mechanik” zawsze kształci dla potrzeb przemysłu. Wychodząc naprzeciw potrzebom lokalnego przemysłu chemicznego w roku szkolnym 1967/68 zostaje uruchomiona nowa specjalność – technologia przemysłu chemicznego. W latach siedemdziesiątych następuje połączenie wszystkich typów szkół i tak powstaje Zespół Szkół Mechanicznych. Jednak w mieście i okolicach nadal używa się popularnego skrótu „Mechanik”. Kolejna zmiana nazwy szkoły na Zespół Szkół Nr 2 następuje 1 września 2002. Cztery lata wcześniej, bo w 1998 roku zostaje uruchomione liceum ogólnokształcące, którego pierwsi absolwenci zdają egzamin dojrzałości w 2002 roku.

W ciągu kolejnych lat istnienia, popularny „Mechanik” wrósł w lokalny koloryt miasta i okolicy. Olbrzymia większość kadry technicznej Sanoka to absolwenci Naszej Szkoły. Przez te lata nastąpiła nie tylko wymiana uczniów, ale też grona profesorskiego i dyrekcji. W latach sześćdziesiątych dyrektorem był mgr Stanisław Machnik. Później, bo aż do 1990 roku funkcję tę pełnił mgr Stanisław Prokop. Od 1990 do 1999 stanowisko piastował mgr Stanisław Kwiatkowski, a od września 1999 roku dyrektorem był mgr inż. Marian Kuzicki. Po piętnastu latach funkcję dyrektora przyjęła mgr Jowita Nazarkiewicz i piastuje ją od września 2015 roku.

Popularny sanocki „Mechanik” od początku istnienia był ważnym elementem lokalnego przemysłu. Szkoła zmieniała się z biegiem lat. Dzisiaj jest placówką otwartą i nowoczesną, oferującą ciekawe kierunki kształcenia. Pozwala zdobyć wykształcenie średnie techniczne, korzystając ze środków unijnych, jak też kształcąc umiejętności na różnego rodzaju stażach i praktykach zagranicznych. Kolejną możliwością rozwoju są klasy patronackie. Dana firma obejmuje opieką dany zawód, aby kształcić fachowców w określonej dziedzinie.

Po ukończeniu nauki absolwenci znajdą zatrudnienie w tym przedsiębiorstwie. Kolejna reforma szkolnictwa zmienia nazwę szkoły zawodowej na dwustopniową-branżową, po której uczeń może zdobyć tytuł technika i podejść do matury. Tę zmianę przyniósł rok szkolny 2017/2018. Pierwszy stopień to trzy lata nauki, a drugi to kontynuacja nauki przez kolejne dwa lata. Ważną rolę w placówce odgrywają koła zainteresowań, w czasie których uczniowie rozwijają swoje pasje. Zgodnie z tradycją uczniowską dużą popularnością cieszą się konkursy techniczne.