Podsumowanie Akordeonowej Wiosny w Sanoku. Sala koncertowa zamieniona w filharmonię [ZDJĘCIA]

Początek koncertu był standardowy – występ utalentowanych i świetnie rokujących młodych muzyków, wychowanków Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. w Sanoku. Zaszczytu wystąpienia podczas pożegnalnej Gali dostąpił duet instrumentalny „SEPTIMODUO”: Justyna Jakima (klarnet) i Dawid Siwiecki (akordeon), zespół prowadzony przez Wiesława Brudka i Andrzeja Smolika. Grają ze sobą dopiero od kilku miesięcy, a już sięgnęli po zwycięstwa w międzynarodowych konkursach w Lizbonie i Ankarze, ostatnio zajęli II m. w konkursie w Pradze. Rozpoczęli swój występ od brawurowego wykonania światowego utworu wybitnego kompozytora hiszpańskiego - Gorka Hermosa – „Amore”. Z Hiszpanii szybko przenieśli słuchaczy do Ukrainy, prezentując kompozycję Wiktora Własowa „Odeski Pałacyk”. Doceniając kunszt młodych artystów i doskonałe zgranie, widownia zażyczyła sobie bisu i go otrzymała. „Anantango” (Gorka Hermosa), znane z wykonania orkiestrowego „Consony” z Wilna, w wersji kameralnej przyjęte zostało niezwykle gorąco.

Po tak świetnym suporcie, przed niełatwym zadaniem stanął kolejny wykonawca, a była nim występująca w roli gwiazdy koncertu Podkarpacka Orkiestra Kameralna pod dyrekcją Elżbiety Przystasz. Jest ona genialnym tworem, projektem, skupiającym utalentowanych muzyków, absolwentów szkół muzycznych z regionu Podkarpacia, wielu wśród nich to obecnie studenci uczelni muzycznych. Niewątpliwie miłym akcentem występu Orkiestry podczas Międzynarodowej Wiosny Akordeonowej w Sanoku jest informacja, iż ponad połowa z 20-osobowego jej składu to absolwenci sanockiej PSM I i II stopnia!

Zgodnie z misją Orkiestry, jaką jest promocja polskich kompozytorów, w programie występu znalazły się utwory mniej znanych kompozytorów: Józefa Świdra (1930-2014), Michała Spisaka (1914-1965) i Pawła Korepty. Jako pierwszy solista pojawił się na scenie Bartosz Głowacki, który wykonał suitę na akordeon i orkiestrę smyczkową z 1979 roku Józefa Świdra. Artysta zaprezentował bogate spectrum środków, doskonale współbrzmiąc z orkiestrą, genialnie prowadzoną przez dyrygentkę Elżbietę Przystasz.

O ile występ Bartosza Głowackiego z Podkarpacką Orkiestrą Kameralną był zapowiedziany w programie, o tyle dużą niespodzianką był solowy występ skrzypaczki Gabrieli Graboń. Jest absolwentką sanockiej PSM II stopnia, obecnie studentką Akademii Muzycznej w Łodzi. Znajduje także czas, aby uczestniczyć w projekcie pn. Podkarpacka Orkiestra Kameralna. W jej wykonaniu publiczność usłyszała utworu Andante & Allegro na skrzypce i orkiestrę smyczkową Michała Spisaka z 1954 roku, dzieła zamówionego przez Nadię Boulanger na potrzeby kursu prowadzonego przez Yehudi Menuhina.

Potem znów pojawił się na scenie Bartosz Głowacki. Wykonał Sinfoniettę na orkiestrę smyczkową i kotły współczesnego polskiego kompozytora Michała Korepty, absolwenta Akademii Muzycznej w Krakowie, związanego na stałe z Buskiem Zdrój, gdzie się urodził. Bardzo ciekawy to utwór, oparty na kontrastach i przeciwstawianiu partii solowych z orkiestrowymi. Na kotłach zagrał absolwent sanockiej PSM Maksymilian Pacześniak.

Ten koncert nie mógł zakończyć się bez bisów. Pierwszym było nostalgiczne „Zapomnienie” (- „to tak przekornie, bo długo nie zapomnimy tego spotkania z Państwem” - skomentowała wybór utworu Elżbieta Przystasz), a kolejnym słynne Libertango Astora Piazzolli, które wzruszyło widownię do łez. To było mistrzowskie i urzekające wykonanie Bartosza Głowackiego z Podkarpacką Orkiestrą Kameralną, godne nagrań i największych sal koncertowych, z filharmoniami włącznie.

Żegnając się z festiwalową publicznością prowadzący wszystkie koncerty dyrektor PSM w Sanoku Tomasz Tarnawczyk dziękował wszystkim tym, dzięki którym Wiosna Akordeonowa 2023 mogła zakwitnąć tak pięknie. Wymienił tu patronów honorowych, sponsorów, artystów, którzy przyjęli zaproszenie, a na końcu, przez skromność, jej organizatorów, czyli Państwową Szkołę Muzyczną I i II st. w Sanoku oraz Sanockie Towarzystwo Muzyczne. Niejako na deser pozostawił osobę, bez której na pewno tej Wiosny by nie było, a po zimie od razu nastąpiłoby lato.Jest nią prof. ośw. Andrzej Smolik, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Nie sposób nie dodać, że dzięki jego wieloletniej pracy, która obrodziła tak wieloma wspaniałymi muzykami i ciągle przynosi dalsze sukcesy, Międzynarodowa Wiosna Akordeonowa 2023 miała tak wiele sanockich akcentów. Bądźmy szczerzy, bez nich nie byłaby ona taka piękna, taka nasza!

Dumni jesteśmy, że mogliśmy wystąpić w tym wydarzeniu jako jego patroni medialni, zwłaszcza, że inne media, które się tego podjęły, raczej go nie rozpieszczały. Mieliśmy niewątpliwą przyjemność uczestniczyć we wszystkich wspaniałych koncertach, każdy z nich na bieżąco relacjonując. Dziękujemy, gratulujemy, na koniec oświadczając, że Sanok może być dumny ze swojej Szkoły Muzycznej, z jej fantastycznych dokonań, dzięki którym w głównych rolach międzynarodowych imprez, które organizuje, mogą występować swoi wychowankowie. To są te najpiękniejsze kwiaty, którymi kwitnie każda kolejna Wiosna.