Leon Getz urodził się w 1896 roku we Lwowie, w latach 1919-1924 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W Sanoku spędził lata 1925-1944 i ten okres był w jego twórczości najważniejszy. Tutaj dojrzewał i z tego pejzażu czerpał inspirację. W latach 20. i 30. jego twórczość bliska była – jak pisze w katalogu Wiesław Banach – podjętemu w specyficzny sposób ekspresjonizmowi, który zbliżał się czasami do poszukiwań formistów. Konstruował obraz z niemalże kubistyczną konsekwencją, dążąc do ekspresji poprzez przestrzenne i dynamiczne zarazem działanie płaszczyzn określonych łukowatymi liniami, kreowanie nastroju sposobem ukazywania pejzażu, najczęściej miejskiego, z całym odczuciem architektoniki kompozycji wysterylizowanej ze zbędnych, zakłócających klimat szczegółów. Kolorystyka obrazów, nawiązująca do tonacji lokalnej, przeważnie utrzymana jest w dość wąskiej gamie.
Po pewnym czasie stan zdrowia zmusił go do zrezygnowania z malarstwa i oddania się rysunkowi. Między 1956 a 1964 rokiem wykonał ponad 150 rysunków przedstawiających architekturę Krakowa, które podarował tamtejszemu Muzeum Historycznemu. W Sanoku odbyły się jego trzy indywidualne wystawy: w latach 1930, 1931, 1940, a po wojnie dwie w Muzeum Historycznym w Sanoku: w 1981 i 2005 roku. Zmarł w 1971 roku w Krakowie. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim (kwatera: PAS 69A; rząd: czwarty; miejsce: po prawej).
W roku 2004 Muzeum Historyczne w Sanoku opublikowało, opracowany przez Wiesława Banacha, katalog zbiorów Leona Getza. Prace artysty prezentowane są na stałej wystawie malarstwa XX w. w podziemiach sanockiego zamku.