Z kart historii:
Cerkiew wybudowano w 1743 roku w miejscu starej, zniszczonej przez najazd tatarski. Wzniesiono ją pw. Narodzenia Bogurodzicy. Posiada budowlę orientowaną o zrębowej konstrukcji. Świątynia jest trójdzielna, o kwadratowych członach. Prezbiterium pełni równocześnie funkcję zakrystii.
W kościele wart obejrzenia jest pochodzący z 1875 roku ikonostas zawierający ikony o charakterze rustykalnym. Przy ołtarzu znajdują się ikony: św. Mikołaja, Maryi z Dzieciątkiem w typie Hodegetrii, Chrystusa Pantokratora czy św. Anny Samotrzeć. Na antepediach widzimy postaci świętych Piotra i Pawła, Chrystusa w Świątyni, św. Anny i św. Zachariasza.
Diakońskie i carskie wrota są ażurowe z tondami. Widnieją na nich dwaj prorocy: Abdiasz i Melchizedek oraz ewangeliści.
Ciekawostką są wrota diakońskie, które zamknięte, ze względu na małą powierzchnię świątyni, pełnią rolę konfesjonału.
W kościele można podziwiać także dwanaście scen z życia Marii i Chrystusa.
W świątyni znajdują się również XIX-wieczne ikony pochodzące ze zniszczonej cerkwi w Mrzygłodzie. Przedstawiają Chrystusa Nauczającego oraz Matkę Bożą z Dzieciątkiem. W babińcu zawieszony jest obraz Narodzin Bogurodzicy oraz zabytkowy krucyfiks.
Przed II wojną światową cerkiew w Łodzinie wchodziła w skład unickiej parafii Hłomczy. Po przejęciu obiektu przez parafię Mrzygłód odprawiono w niej nabożeństwa łacińskie. Starania o przejęcie cerkwi poczyniło w 1965 roku Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku ze względu na jej zabytkowy charakter. Protesty mieszkańców uniemożliwiły jednak przeprowadzenie remontu oraz oddanie świątyni w ręce prawosławnych wiernych.
W 2012 roku na cześć Jana Pawła II i na pamiątkę nawiedzenia kościoła przez krzyż i relikwie mieszkańcy ufundowali popiersie papieża oraz tablicę upamiętniającą. W 2004 roku jako dziękczynienie za kanonizację Ojca Świętego postawili tablice z wypowiedziami naszego rodaka.
Obok świątyni warto zwrócić uwagę na ogromny dąb, który według opowieści jest zaledwie o osiem lat młodszy od cerkwi.
Więcej w 18 numerze Korso
