Karol Świerczewski urodził się 22 lutego 1897 r. w Warszawie. Przed pierwszą wojną światową rozpoczął pracę w warszawskich zakładach "Gerlach". W 1915 r., gdy do Warszawy zbliżała się armia niemiecka, jako wykwalifikowany robotnik został ewakuowany do Rosji. W 1916 r. został wcielony do armii carskiej. Po wybuchu rewolucji bolszewickiej w Rosji ochotniczo wstąpił do Czerwonej Gwardii. Jako żołnierz Armii Czerwonej walczył w wojnie domowej w Rosji. W 1920 r. na ochotnika zgłosił się na front zachodni, do walki przeciwko Polakom. W tym czasie większość narodu polskiego ofiarnie broniła ojczyzny przed bolszewicką inwazją.
Po zakończeniu wojny polsko-sowieckiej Karol Świerczewski ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego i awansował w strukturach Armii Czerwonej. W 1937 r. został wysłany przez Stalina do Hiszpanii, gdzie dowodził ochotniczą międzynarodową brygadą, później dywizją. Józef Stalin wojnę w Hiszpanii wykorzystał do przeprowadzenia czystki wśród zagranicznych komunistów i socjalistów. Członków Kominternu wzywano na wojnę do Hiszpanii i tam ich mordowano. W procederze tym uczestniczył Karol Świerczewski. W tym czasie przylgnęło do niego przezwisko "Walter" – od nazwy pistoletu, z którym się nie rozstawał. Tą bronią miał rzekomo mordować ludzi. W 1938 r. powrócił do Związku Sowieckiego. W 1939 r., w ramach czystki w armii, został aresztowany, lecz dość szybko został zwolniony z więzienia.
W okresie II wojny światowej brał udział w walkach z Niemcami. Jako oficer Armii Czerwonej wykazywał wyjątkową, nawet jak na tę formację, nieudolność. Nie szanował życia swoich podkomendnych, często rozkazy wydawał w stanie upojenia alkoholowego. Wobec nieudolnego prowadzenia operacji został wycofany z frontu. W 1943 r., po sformowaniu Wojska Polskiego w ZSRS, Stalin przypomniał sobie o jego polskich korzeniach i jako człowieka bezgranicznie sobie oddanego oddelegował go do tworzenia Wojska Polskiego.
Więcej w 13 numerze Tygodnika Korso Gazeta Sanocka
