Bieszczady bez granic. To był wieczór dla Tatiany Shebanovej [ZDJĘCIA]

Wspominając Tatianę Shebanovą red. Adam Rozlach podkreślił jak bardzo była związana z Sanokiem i budzącym się do życia Forum, jak cieszyły ją kolejne jego edycje. Niestety, odeszła 1 marca 2011 roku, ale pozostawiła ten projekt w dobrych rękach, patronując mu z Niebios.

W tym roku zaproszenie do udziału w koncercie przyjęła ALICJA FIDERKIEWICZ, co jest o tyle wyjątkowe, że artystka, studiując w Konserwatorium Moskiewskim, znała się z Tatianą Shebanovą, pobierały nawet lekcje u tych samych mistrzów fortepianu. Poza tym, jak twierdzi wielu krytyków muzycznych, obydwie artystki łączy wrażliwość na barwę dźwięku.

Przybliżając postać urodzonej w Warszawie Alicji Fiderkiewicz, warto zaznaczyć, że wieku 7 lat była już uczennicą Szkoły Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, a dwa lata później została przyjęta do Centralnej Szkoły Muzycznej przy Konserwatorium Moskiewskim w klasie fortepianu prof. Tatyany Kestner. Kontynuowała naukę w Liceum Muzycznym w Warszawie, po czym wstąpiła do Royal Northern College of Music w Manchesterze, studiując w klasie polskiego pianisty Ryszarda Baksta.

Osiadłszy na stałe w Manchesterze kontynuowała swoją karierę, występując z wieloma światowymi orkiestrami i współpracując z wieloma znanymi dyrygentami. Występowała w wielu krajach świata m. in: we Włoszech, Szwajcarii, Hiszpanii, Finlandii, w Izraelu, Malezji, Japonii i Stanach Zjednoczonych. W Wielkiej Brytanii, gdzie mieszka, jest na stałe wykładowcą, prowadzi kursy mistrzowskie, jest też członkiem jury wielu prestiżowych konkursów pianistycznych. Pozostaje bardzo wrażliwą na wszelkie ludzkie nieszczęścia, uczestnicząc w wielu koncertach o charakterze charytatywnym.

Alicja Fiderkiewicz zaproponowała festiwalowej publiczności muzykę F. Schuberta, a dokładnie XXI Sonatę B-dur D.960. Wybór ten, połączony z kunsztem wykonawczym artystki, wprowadziły widownię w cudowny nastrój, dający wyciszenie i ukojenie. Momentami wystarczyło zamknąć oczy, aby znaleźć się w otoczeniu natury i wypełniających ją subtelnych dźwięków. Bogata harmonia, rzadko spotykana głębia ekspresji i zmieniające się nastroje, wszystko to można było dostrzec w Sonacie Schuberta w mistrzowskim wykonaniu Alicji Fiderkiewicz. To było brzmienie o niezwykłej urodzie! – Kto znał Tatianę Shebanovą, pełną ciepła i wewnętrznego spokoju, ten doceni wybór muzyki na ten wieczór, jakiego dokonała artystka – słychać było w kuluarach po zakończonym występie.

Południowokoreańscy bracia ujarzmili festiwalową widownię

Wśród pianistów przyjęło się retoryczne pytanie: - co może być piękniejszego niż głos fortepianu? Po wczorajszym koncercie braci HYO & HYUK LEE odpowiedź na nie może być tylko jedna: „Głos dwóch fortepianów!”

Kariera dwóch braci z rodziny LEE jest oszałamiająca. Starszy, dziś 23-letni Hyuk, zaczął grać na fortepianie mając 3 lata, aby w wieku 9 lat zdobyć Nagrodę Główną w konkursie „Mały Mozart” w Seulu. W wieku 16 lat został zwycięzcą X Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. I. Paderewskiego w Bydgoszczy (2016 r.). Uczestnicy tamtego konkursu wspominają obecną na widowni mamę Hyuka, mającą obok siebie swego drugiego syna, wówczas 9-letniego Hyo. Potem obydwaj bracia znaleźli się w Konserwatorium Moskiewskim i wtedy to Hyuk sięgnął po I Nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim dla Młodych Pianistów w Moskwie. W 2021 r. został on finalistą XVIII Konkursu Chopinowskiego w Warszawie, otrzymując również wyróżnienie. W 2022 roku bracia Lee wyjechali z Rosji, przeprowadzając się do Paryża, gdzie kontynuują naukę u prof. Mariana Rybickiego. Przed kilkoma tygodniami Hyuk Lee otrzymał I Nagrodę w prestiżowym konkursie pianistycznym Marguerite Long i Jacquesa Thibaud w Paryżu. Bracia bardzo zaprzyjaźnili się z Polską. Mieszkają obecnie w Warszawie, gdzie spędzają większość czasu, potrafią już biegle mówić po polsku.

Językiem, którym znakomicie przemówili do publiczności, był jednak język muzyczny. Grając na dwóch fortepianach zaprezentowali dwa utwory A. Piazzoli: „Adios Donino” i „Libertango” we własnej aranżacji. Efekt okazał się znakomity. Ale, jak się okazało, był to przedsmak wrażeń przed tym, co młodzi artyści zaprezentowali wykonując słynny „Karnawał zwierząt” C. Saint-Saensa. Rozpoczął się on od pompatycznego „królewskiego marszu” lwa, po czym w orszaku tym pojawiały się m. in. kangury, słonie, łabędzie, kury i koguty, żółwie, kukułki, ryby. Słuchając, można było zamknąć oczy i zgadywać kto z nich w tej chwili prezentuje się w tym karnawałowym pochodzie. W opracowaniu na dwa fortepiany brzmiało to fantastycznie. Tyle braw, co zebrali za to wykonanie, nie spotyka się nawet na słynnych pochodach karnawałowych w Rio de Janeiro.

Nic już nie było w stanie uciszyć siły oklasków ani zburzyć atmosfery, jaką stworzyli bracia Lee. Gdy tylko umilkły tony utworu „Danzon nr 2” meksykańskiego kompozytora Arturo Marqueza, rozpoczęła się seria bisów. Artyści zaprezentowali w niej cudownego walca, tarantelę, kończąc swój popis brawurowym wykonaniem „Wariacji na temat Pagaginiego” Witolda Lutosławskiego. Powiedzieć, że utworem tym i całym swym występem rzucili publiczność na kolana, to nic nie powiedzieć. Zapamiętajcie Państwo nazwiska tych młodych i jakże utalentowanych pianistów: Hyuk i Hyo Lee (Korea Płd). Zresztą, ci którzy wczoraj znaleźli się na widowni XVIII Międzynarodowego Forum Pianistycznego, zapamiętają ich doskonale!