Sanok i Ziemia Sanocka oczami Kalmana Segala

-"Rysowały się w dali kontury królewskiego wolnego miasta Sanoka, o którym tamtejsi Żydzi mówili, że to jest najpiękniejsze miasto na świecie" (z powieści Kochankowie w Sodomie)

-"szerokie błonie nad Sanem, zielone i nakrapiane złocistymi kwiatami; maleńkie źródełka bijące na brzegu rzeki, las uroczo położony na wzgórzu" (z tomu Opowiadania z zabitego miasteczka)

-"Latem spotykaliśmy się nad Sanem, w malowniczo położonym lasku na wysokich stokach Białej Góry, skąd widać było miasto jak na dłoni – uliczki wspinające się w górę ku śródmieściu, domki okolone zielenią drzew, biały kadłub zamku nad przepaścistym urwiskiem, strzeliste wieże kościołów – a na dalszym planie łagodną krzywiznę Karpat i niebo, błękitne jak piękny sen, i słońce – niezawodne i wierne [...]. Stąd, z lasu na białej Górze, nie widać było spraw ani szczegółów miasta. Widziało się tylko harmonię. Zestawienie barw było piękne – albowiem nie ma barw piękniejszych niż naturalne – miasto świetnie „siedziało” w plenerze, jak wystrojona dama oczekująca portrecisty, jak dama w staroświeckiej narzucie z zielonego brokatu. A gdyby podejść do niej bliżej?" (z powieści Nad dziwną rzeką Sambation)

- „U szczytu wzgórza zaułek kończył się małym placykiem, zwanym Rynkiem. Tu usadowiły się w bliskim sąsiedztwie najszlachetniejsze budowle Miasteczka – klasztorek franciszkanów z kilkunastoma smutnymi, zawsze w zamyśleniu pogrążonymi zakonnikami, bezstylowa bóżnica o wesołych witrażach, a naprzeciw biała cerkiew z zielonym dachem w kształcie cebuli, ogrodzona żelaznym parkanem, nad którym tkwił żelazny sześcioramienny krzyż." (z tomu opowiadań Dolina zielonej pszenicy)

- „Działo się to w małym, maleńkim Miasteczku, które do dzisiaj pozostało piękne" (z tomu opowiadań Kij i kadzidło)

-"[...] w małym Miasteczku leżącym w środku świata" (z tomu opowiadań Przygoda w Miasteczku)

- „Smutne kochane Miasteczko, gdzie każdy kamień obmyty jest krwią" (z tomu opowiadań Miłość o zmierzchu)